Uitgenodigd worden

Het leven is groeien. Volop! Soms gewenst en gezocht, uit vrije wil. Soms uit noodzaak, via je schaduwkanten en pijnpunten.
Hoe mooi is het als je jezelf niet meer steeds hoeft af te vallen om dat wat lastig gaat. Als je ontdekt dat het ook anders kan, dat je de uitnodiging mag leren zien in elke situatie en in elk probleem. Een uitnodiging tot groei. De genade die zich laat zien via de vermomming. Hoe fijn is het om steeds vaker uit de kramp en de contractie te komen, en ruimte en licht te ervaren. Jouw ruimte. Jouw licht. Jouw Zijns-grond. Dat je lichter kunt leven, juist door dat wat donker is te leren kennen en verwerken. Daar word je letterlijk HELER van. En LICHTER.
En dat straal je uit, naar de mensen om je heen, je thuisfront. Het rimpelt door.
Zo draag je bij, door het eigen antwoord wat jij vindt op jouw uitdaging.
Wat een rust geeft het, als je tot het wezenlijke besef komt dat het lichtje altijd is blijven branden.
In jou. In iedereen.